Usłyszeliście już takie pytanie? Nie?! To wystarczy wybrać się z dziećmi do stolicy i przejechać wzdłuż ul. Jana Pawła II. Dzieci na pewno o to zapytają, o ile w ogóle mają odwagę zadawać pytania w tym temacie. Notabene dobrze jest, kiedy dzieci mają śmiałość i odwagę pytać, wszak dopóki dzieci pytają wiemy, co w tych małych, ale bardzo ciekawych głowach się kotłuje.
My dość często jeździmy ul. Jana Pawła II i nie dało się uniknąć zainteresowania seks shopem… Moje córki (wówczas 7 i 10 letnie) były bardzo dociekliwe. Trochę mnie to pytanie zaskoczyło, ale też ucieszyło – jest okazja, żeby pogadać o niezwykle ważnych sprawach. Stosując zasadę mówienia prawdy (co nie oznacza jednak opowiadania dziecku wszystkiego, co się wie na dany temat) odpowiedziałam, że to taki sklep, gdzie można kupić różne przedmioty, które dorośli ludzie wykorzystują, kiedy uprawiają seks. Jako, że moje dzieci wdrożone w tematykę związaną z seksem nie musiałam przy okazji tego pytania zaczynać historii od Adama i Ewy i mogłam skoncentrować się na konkretach.
W moim rodzicielstwie (które mam odwagę nazywać odpowiedzialnym i dojrzałym) stosuję zasadę bycia zawsze dwa kroki przed „resztą świata”, szczególnie w tematach związanych z seksem i seksualnością człowieka. Dlaczego? Bo mogę przekazać im piękno tej sfery i nauczyć ich szacunku do tematu. Czasy dziś mamy trudne w tym względzie. Świat wrzeszczy, krzyczy i wydziera się różnymi odcieniami i barwami słowa SEKS (sprowadzając go do sportu, do zabawy, do przyjemności). A ja chcę przekazać dzieciom piękno tej części naszego życia. Chcę dzieciom powiedzieć, że seks to więź, że to zobowiązanie, że to decyzja ….a nie tylko „te śmieszne ruchy”. Musze się, zatem śpieszyć z rozmowami, żeby świat mnie nie wyprzedził.
Nam udało się wygrać ten wyścig… Inicjowałam rozmowy na „te tematy” odpowiednio wcześnie, czyli wtedy, kiedy starsza córka szła do przedszkola. Dzięki temu dziś z przyjemnością (choć także z pewną dozą onieśmielenia) odpowiadam na pytanie „co można kupić w seks shopie?” i wiele, wiele innych. Przy okazji takich rozmów mogę w nieinwazyjny sposób przekazywać dzieciom moje wartości, mogę je moralnie i seksualnie wychowywać bez zbędnych wykładów i kazań. A wiadomo, że wychowanie (zwłaszcza seksualne) nie jest moralnie neutralne.
No tak, ale jak tu rozmawiać z dziećmi na „te tematy”? Polski język nie sprzyja takim rozmowom. Mamy terminy albo medyczne, albo wulgarne, albo infantylne. W większości przypadków z nami nikt nie rozmawiał o seksie i dojrzewaniu. Nie mamy dobrych wzorców. Jak to, zatem robić? Jak się ośmielić? Jak pozbyć się zawstydzenia? Nie jest to łatwe, ale warto! Można sobie pomóc w tym temacie, wesprzeć się dobrą książką, posłuchać innych rodziców, można pójść na warsztat itd. itp.
Kiedy rodzice mnie pytają jak rozmawiać z maluchami na „te tematy”, odpowiadam: PKP – prosto, krótko i prawdziwie
Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić… Wiem, bo warsztat „Bocianów już nie potrzebujemy… jak rozmawiać z dziećmi o seksie, seksualności i miłości?” cieszy się dużym zainteresowaniem wśród rodziców. W ostatnim czasie taki warsztat odbył się w Żłobku Malinowy Domek. Uczestnicy ocenili warsztat na bardzo praktyczny i pomocny w rodzicielskim życiu. Na warsztacie ćwiczymy, jak odpowiadać na najtrudniejsze pytania, jakiego języka używać, jak radzić sobie z zawstydzeniem, jak inicjować rozmowy z dziećmi. Dodatkowo rozmawiamy o rozwoju psychoseksualnym, zastanawiamy się jak reagować na „seksualne” zachowania naszych dzieci, uczymy się, co robić, aby maksymalnie chronić nasze dzieci przed zagrożeniami na tle seksualnym.
Rozmowa o seks shopie miała ciąg dalszy, padały kolejne pytania: „to co konkretnie można tam kupić?”, „a po co to ludzie używają”, „a czy możemy iść do seks shopu?”. Dla mnie to super okazja, aby rozmawiać z dziećmi prawdziwie i szczerze. Dzieci naprawdę to doceniają, mam na to dwa żywe dowody w domu 🙂
